Het Redemptoristinnenklooster in de Katelijnestraat hebben we prachtig gerestaureerd. De ateliers van de kunstacademie hebben er hun plek gekregen.

De herbestemming van het Redemptoristinnenklooster en de kerk is een mooi voorbeeld van hoe ik met ons erfgoed wil omgaan: met respect voor het verleden, én het vandaag en in de toekomst levend houden door het een passende bestemming te geven. De nabijheid van de Kunstacademie bood de ideale gelegenheid om het gebouw een passende herbestemming te geven door een uitbreiding voor de school te realiseren.

In 1841 richten de zusters redemptoristinnen een eerste klooster op in België, hier in Brugge. Ze kopen een bestaande woning langs de Katelijnestraat en bouwen er hun klooster uit. Het wordt binnen de orde  een zeer belangrijke, internationaal gerichte vestiging, met adellijke en gefortuneerde beschermers en sympathisanten.

Het ontwerp van de kerk en het klooster is van broeder-architect René Duvivier. Hij vatte het klooster en de kerk als één geheel op, die niet van elkaar kunnen gescheiden worden. Typisch voor de architectuur uit die tijd is hoe neogotiek en neoklassiek in één gebouwencomplex samengaan, met perfecte verhoudingen en monumentaal karakter.

De restauratie van de kerk en het klooster was een delicate evenwichtsoefening tussen vernieuwen en het behouden van de waardevolle elementen.

Zo was de bestaande kerkvloer in een slechte toestand,  waardoor we genoodzaakt waren om deze uit te breken. De vloer is vervangen door een gepolierde betonvloer met duurzame vloerverwarming. Wat we konden recupereren van de oorspronkelijke vloer hebben we gebruikt om andere delen te herstellen, zoals de vloer in de altaarruimte.

Binnen de kerk hebben we veel elementen behouden, gerestaureerd en opgefrist. Ook de pandgangen zijn ongewijzigd gebleven, behalve waar het noodzakelijk was om de toegankelijkheid te garanderen.

Bij restauraties stoten we soms op fijne of net minder prettige ontdekkingen. Dit was ook hier het geval. Tijdens de werken werd houtzwam vastgesteld in de dakconstructie van het kerkgebouw. Hierdoor moesten we de volledige muurplaat van de kerk vervangen, samen met het onderste gedeelte van de dakspanten. Om alle sporen te kunnen verwijderen, hebben we eveneens de muren behandeld.

Zorg dragen voor ons Brugs erfgoed is een grote eer, maar komt ook met een grote verantwoordelijkheid. Het redemptoristinnenklooster en -kerk heeft door de restauratie en herbestemming een volgend leven gekregen. Ik ben ervan overtuigd dat alle leerlingen, cursisten, Bruggelingen en bezoekers dit prachtig stukje  Brugs patrimonium in hun hart zullen sluiten.