Deze week zag ik de vreselijke beelden van de brand in het 17^deeeuwse Beursgebouw in Kopenhagen. Meteen dacht ik terug aan de verwoesting van de Notre-Dame in Parijs. Als schepen van Patrimoniumbeheer in een werelderfgoedstad weet ik hoe sterk de inwoners van Brugge verbonden zijn met het unieke patrimonium van onze stad. Het is onze plicht én ons voorrecht om ze zo goed mogelijk te koesteren en te beschermen. Want enkel op die manier kunnen we dit onschatbaar erfgoed doorgeven aan onze kinderen, en alle volgende generaties. Dat is een grote verantwoordelijkheid. 

Dat is ook de reden waarom ik mij in deze beleidsperiode ten volle heb geëngageerd in de Organisatie van Werelderfgoedsteden (OWHC). De OWHC is het ideale, internationale platform waar burgemeesters van de vele werelderfgoedsteden samenkomen om ideeën uit te wisselen, plannen te maken over hoe we ons historisch patrimonium kunnen beschermen en ons voor te bereiden op de toekomst. 

Deze week zijn we met de bestuursraad te gast in de prachtige stad Catalonia del Sacramento, in Uruguay. Samen met de andere bestuursleden uit Québec, Evora, Luxemburg, Wenen, Krakow en Catalonia zetten we de lijnen uit welke acties de OWHC moet ondernemen om de stadsbesturen van de werelderfgoedsteden te ondersteunen in hun niet evidente taak. Want er zijn veel uitdagingen. Het gaat niet enkel over onvoorziene rampen, zoals de brand in het Deense Beursgebouw, maar ook de klimaatverandering, de evenwichtige samenwerking met toerisme en de beschikbaarheid van voldoende financiële middelen om dit allemaal waar te maken. 

Onderwerpen waar Brugge expertise rond heeft opgebouwd en die we graag delen. Want teamwork makes the dream work. Zo is de manier waarop we respectvol omgaan met onze stilteplek in de stad, het Begijnhof, één van de projecten die internationaal door de leden van de OWHC met grote belangstelling wordt gevolgd. Mijn dienst Patrimoniumbeheer zit herhaaldelijk, virtueel, samen met andere erfgoedzorgers van over de ganse wereld om te tonen hoe wij dit aanpakken. Deze internationale blik is ook voor ons erg waardevol. 

Een brand of een andere ramp zullen we nooit helemaal kunnen voorkomen. Maar je gesteund weten door de ganse, internationale gemeenschap van werelderfgoedsteden helpt om na de eerste schok de rug te rechten, aan de slag te gaan met de heropbouw en het historisch patrimonium van een stad te blijven koesteren. Ik ben trots dat ik hier mijn steentje aan kan bijdragen. Niet enkel voor onze inwoners vandaag, maar ook voor de generaties na ons.